ΚΟΥΛΑ ΦΟΡ ΠΡΑΗΜ ΜΙΝΙΣΤΕΡ!

Με χαρά σας παρουσιάζω τη νέα μου προεκλογική αφίσσα!!!

8 δισ. ανάπτυξη

ΟΥΟΥΟΥ!!! Φτάσαμε στον πάτο!!!

Αγαπημένοι,

Επιτέλους φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού, στο αδιέξοδο που μας οδήγησαν οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη χώρα από το '74 κι έπειτα. Κι η ευθύνη τώρα πέφτει πάνω στον Αλέξη για να μας φέρει και πάλι πάνω στην επιφάνεια.

Μπορεί; Φαίνεται η συζήτηση να έχει περιοριστεί σε δύο επιλογές: ή να μας οδηγήσει σε αυτό που πολλοί ονομάζουν 'απόλυτη καταστροφή', δηλαδή τη ρήξη με την Ευρώπη και τη χρεοκοπία, ή να λάβει μέτρα, τα οποία όμως, όσο μπορώ να κατανοήσω, κάθε άλλο παρά θα μας βγάλουν από τον αέναο φαύλο κύκλο στον οποίο έχουμε περιέλθει.

Κάποιοι θεωρούν πως η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα αρκεί για να επανακινηθεί η οικονομία.

Άλλοι είναι έτοιμοι να δεχτούν μία οποιαδήποτε συμφωνία 'για να σωθεί' η χώρα, ενώ η όποια επιχειρηματολογία βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στα νούμερα. Κι η αλήθεια είναι πως κάποιοι δείκτες είχαν παρουσιάσει έστω μια ελάχιστη βελτίωση τα δύο τελευταία χρόνια. Όμως κατά πόσο αυτή η ισχνή βελτίωση αντικατοπτρίζει μια βιώσιμη πορεία της οικονομίας; Η απάντηση είναι μία: καθόλου.

Άρτζι, Μπούρτζι και λουλάς

Δεν υπάρχει κόμμα αυτή τη στιγμή μέσα στη Βουλή που να μην εκπροσωπεί τον κρατισμό. Τον κρατισμό που γεννά τις ολιγαρχίες και όλες αυτές τις αδικίες που χρόνια τώρα βασανίζουν την ελληνική κοινωνία. Από την άλλη, το δαιδαλώδες κράτος που δημιούργησε ο Αντρέας είναι τόσο χαοτικό που καταπίνει οποιαδήποτε κυβέρνηση τολμήσει να του εναντιωθεί. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο που ο τομέας που υπέστη τις λιγότερες συνέπειες της κρίσης είναι αυτός του δημοσίου, ενώ πλέον με την ολοκληρωτική καταστροφή της οικονομίας που προκάλεσαν ανεξαιρέτως όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν τα τελευταία χρόνια, η επίλυση του θέματος αυτού φαντάζει πραγματικά ακατόρθωτη. Τί να κάνεις; Να προχωρήσεις σε μαζικές απολύσεις όταν έχεις ήδη 1,2 εκατομμύρια ανέργους; Να κάνουν τί αυτοί οι άνθρωποι; Να ζήσουν πώς;

Μια τυχαία συνάντηση

Αγαπητό ημερολόγιο,

Σου γράφω κι η καρδιά μου χτυπά δυνατά!
Νωρίτερα στην πρωινή μου βόλτα συνάντησα τυχαία τον Άδωνι. Προσπάθησα να τον αποφύγω όμως το επίμονο βλέμμα του πάνω μου δεν μου άφησε πολλά περιθώρια.
Καθώς γύρισα, οι ματιές μας συναντήθηκαν.
Η καρδιά μου φτερούγησε όπως τότε... την πρώτη φορά που τον πρωτογνώρισα...
Με πλησίασε και μου ζήτησε να συναντηθούμε.

Το βράδυ στις εννιά θα σε περιμένω στον Εθνικό Κήπο, εκεί που κάποτε κάτω απ' τ' άστρα χτίζαμε τα όνειρά μας, μου είπε.

Δεν απάντησα. Σάστισα.

Θέλω! Θέλω να τον δω... όμως...
Είμαι πολύ μπερδεμένη... 

Ο ΛΑΟΣ ΘΕΛΕΙ, Η ΚΟΥΛΑ ΜΠΟΡΕΙ!

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ!

Όσοι με ξέρετε ή όσοι με ακολουθείτε από παλιά στο τουήτερ γνωρίζετε και την ιστορία μου με την εφορία από την εποχή Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων ήταν ο αγαπημένος Harry Theoharis, όταν για μία μικρή οφειλή, την οποία είχα παντελώς ξεχάσει, δέσμευσαν τους τραπεζικούς μου λογαριασμούς. Πήγα στην εφορία, τακτοποίησα την οφειλή μου, αλλά ο εξαιρετικός υπάλληλος του δικαστικού τμήματος της εφορίας μου τότε, για κάποιον λόγο που μόνο ο ίδιος γνωρίζει, δεν έστειλε ποτέ στις τράπεζες τη βεβαίωση της άρσης της δέσμευσης.

ΟΥΑΟΥ!!!

Σε ν' ε πα ποσσίμπλ!

Τί τρόποι! Τί ευγένεια! Τί ήθος! 

Μ' αυτόν τον τρόπο ως ένας άλλος Ζαμπούνης επέλεξε ο Πρόεδρος της ΔΗΞΑΝ, ο ένας και μοναδικός, ο τεράστιος Θάνος της καρδιάς μας να σχολιάσει το άρθρο του Αλέξη μου στη Λε Μοντ.

Εύγε! Έχει και πιο κάτω; Ρητορικό το ερώτημα.